Egzotyczna Tempura
Ostatnio daliśmy się ponieść klasyce, dziś dotkniemy tematu bardziej egzotycznego : ) W programach kulinarnych wielokrotnie słyszeliśmy o tempurze. Sama niejednokrotnie zastanawiałam się, czym właściwie jest. Jak się okazuje, tempurę może zrobić każdy. Proste składniki i nieskomplikowane wykonanie sprawiają, że z powodzeniem przygotujemy ją we własnej kuchni. Opisując w największym skrócie – zrobienie tempury polega na zanurzeniu składników w specjalnym cieście i usmażenie ich na głębokim tłuszczu. W przeciwieństwie do innych smażonych dań tempura jest bardzo lekka. Poprzez smażenie ciasto zamyka otoczone nim składniki w skorupce i zapobiega nasiąknięciu produktu olejem.
- olej podgrzewajmy na żeliwnym, płytkim rondlu z płaskim dnem
- do smażenia tempury używamy tylko oleju roślinnego o neutralnym smaku, który wytrzymuje wysoką temperaturę (olej z orzeszków ziemnych, palmowy lub rzepakowy)
- woda użyta do przygotowania ciasta musi być lodowata
- ciasto tempurowe mieszamy w ostatniej chwili przed smażeniem
- gęstszego ciasta używamy do smażenia ryb tłustych, takich jak np. makrela lub kalmarów
- rzadkie ciasto idealnie nadaje się do warzyw, skorupiaków, mięczaków i białych ryb
- po smażeniu tempury możemy przecedzić olej i użyć go ponownie, ale ja polecam smażenie w świeżym tłuszczu, tylko on nada potrawie jasny kolor i nie zakłóci smaku dania
- tempurę smażymy na mocno rozgrzanym oleju – przed wrzuceniem składników na olej warto wykonać test – kiedy spory kawałek chleba wrzucony do oleju zrumieni się w ciągu minuty – olej ma ok. 175 st. C
- w pobliżu patelni warto rozłożyć dużo ręczników papierowych do osuszania tempury
- najbardziej zadowoleni będą goście, którzy dostają gorące kawałeczki tempury zaraz po osuszeniu na ręczniku : )
Tempurę możemy zrobić ze wszystkiego, tutaj kierujemy się własnymi gustami kulinarnymi. Najczęściej spotykana jest tempura z krewetek. Możemy ją wykonać także z drobnych warzyw (strąki groszku, fasolka szparagowa, szparagi), większych warzyw pokrojonych w plasterki lub słupki (marchew, pietruszka, seler, ziemniaki, cebula, cukinia, bakłażan, papryka), z różyczek kalafiora i brokułów, z egzotycznych i swojskich grzybów (shiitake, pieczarki) i jadalnych listków (szpinak, szałwia, bazylia, nać pietruszki). Ponadto z ryb podzielonych na małe kawałki, przegrzebków, kalmarów i małż. W tempurowym cieście można również smażyć kawałeczki kurczaka lub inne mięsa.
Tempura mimo iż kojarzona z Japonią, nie jest daniem rdzennie japońskim. Portugalscy misjonarze, którzy w XVI wieku znaleźli się na południu Japonii, w taki właśnie sposób przyrządzali krewetki. Japończycy podpatrzyli tę metodę i doprowadzili ją do perfekcji. Mistrzowie tempury cieszą się w Japonii wielkim szacunkiem i poważaniem. W specjalnych restauracjach zwanych Tempura-ya, przed gościem stawia się czarkę sosu do maczania, obok utartą białą rzodkiew daikon, którą należy dodać do sosu i flakonik z sosem do uzupełniania. Delikatna tempura serwowana jest na gorąco, zaraz po usmażeniu. Brzmi fantastycznie.